Bugün Cumartesi,
Ve ben bugün
Biraz akşamdan kalma biraz yorgun biraz yalnızım.
Sadece biraz, çok da fazla değil, hatta bir hayli eksik.
Sıcak ve kurak iklim sevenlerin mevsimindeyiz.
Güneş yine var, bu sefer daha da yakın.
Değiştirdiği pek çok şey var..
Ya ben?
Bende ne değişiklikler var?
Bilinmez.
Hep Kış'ın insanları daha yalnız hissettirdiğini düşünürdüm.
Yanılmışım.
İnsanlar üşüyünce birbirlerine sarılırlar,
Ama bu kurak ve sıcak mevsimde hiçbir birlik belirtisi olmaz.
Teklik vardır.
Yalnızlık değil.
Eski aşklarımı arayıp "yalnız değilim eben de burda" demek geliyor içimden bazen.
Gerek yok.
Kimseyle kapışmaya kimseyle yarışmaya zaman yok.
Açıklama yapmak gereksiz.
Her güzel gün doğumunun arkasından,
düşünmek manasız.
Ve bugün Cumartesi,
Ben biraz akşamdan kalma biraz yorgun biraz yalnızım.
Çok çok az, ne beni öldürecek kadar fazla ne de beni yüceltecek kadar eksik.
Deniz, kum, güneş ve asfalt kokularıyla yaşayanların mevsimindeyiz.
Güneş yine var, zaten hep oradaydı.
Şimdi sadece daha yakın.
Nedeniyse..
Yalnızlık.
