BİRAZ SEN EN ÇOK DA BEN

Sanırım sıkıldım,
Biraz senden, biraz ondan, en çok da kendimden.
Her defasında yemin ettiğim sözlerden dönmekten,
Hayatımdaki herkesi hüsrana uğratmaktan,
Ve seçimler arasında nefessiz kalmaktan..
Yorulmuşum, tek yol buymuş gibi hayaller kurmuşum.
Mesela, zaman geçse şöyle 5-10 yıl kadar,
Bir bakmışım olduğum yerde saymıyorum artık.
Büyümüşüm, değişmişim, hayatın sillesini de bir güzel sindirmişim,
Üstelik de korkmuyorum hiçbir şeyden,
Cabbar olmuşum, çoğunda da umarsızlıktan..
Çünkü bütün heyecanımı yitirmişim,
Görmem gerekenleri görüp, duymam gerekenleri işitmişim..
Dünyanın en kalabalık ülkesinde unutulmuş ve terk edilmişim.
Ve artık her şey için çok geç olmuş,
Umrumda bile olmamış oysa ki..
Keşke demem için hiçbir sebep kalmamış.
Hikayelerimi anlatıp, mutsuz sona ermişim.
Yorulmuşum, kaçmışım,
Aşk çölünde aç ve susuz kalmışım.
Sinmişim, bir şekilde ümitler yeşertmişim.
Ölüm değil ama yolun sonunda ben de bitmişim..
Biraz senden, biraz ondan, en çok da kendimden gitmişim.